Jasper - Clearwater

We verlaten vanochtend al snel Alberta en rijden British Columbia weer binnen, de klok kan weer een uur terug. We rijden Robson Provincial Park binnen. Het is jammer dat het zo bewolkt is en dat we niet veel van de bergen kunnen zien. De weg is praktisch verlaten en er zijn nergens dorpjes of stadjes, zelfs geen wegrestaurants. Ik ben weer te snel met mijn mening, we komen een wegrestaurant tegen vlak voor Mount Robson, de één van de hoogste bergen van Canada, 3954 meter hoog. De top van de berg gaat schuil achter de bergen, jammer. We gaan hier een cappuccino (die hebben ze hier) drinken, we nemen er iets lekkers bij omdat we dat verdiend hebben na vanochtend. Namelijk vanmorgen ging de wekker, ik balen dat Gaston de wekker had gezet, had ik zelf de wekker gezet. Dus ik er uit en koud dat het was, de kachel aan gedaan, tafel gedekt en Gaston uit bed getrommeld, ondertussen was het behagelijk binnen. Na het ontbijt gaan we de watertank vullen en het vuilwater lozen, er gaat iets totaal fout, want toen we weg reden liep het toilet over. De hele camper onder het water, lekker op de vroege morgen in de vrieskou. Alle handdoeken op de vloer, daarna moesten we nog gaan douchen. Dus na deze ellende hadden we wel iets lekkers verdiend.

We rijden langs het dorpje Valemount, er is een tankstation, een motel en een paar huizen. Deze weg is niet zo interessant van wat we gewend zijn, de bergen zien er uit als iets hogere heuvels dan in Zuid-Limburg. Één van de bergen is de Abreda Mountain. We zien ineens een bordje langs de weg met " garage sale", geen huis of garage in de weide omgeving te bekennen.

De wind komt opzetten en Gaston moet het stuur met kracht vasthouden en dan ook nog regen. We zien rechts van ons een prachtige waterval. Eindelijk een blauwe lucht, we weten van dit land dat het weer in enkele minuten kan veranderen. Links van ons stroomt de Thomson River. Er wordt ook hier aan bruggen en wegen gewerkt, het zijn nogal eindeloze wegen, elke keer kleine stukken. Waarschijnlijk betalen ze hier geen wegenbelasting, want overal staan borden aan de kant van de weg met de tekst "adopt a highway".

In Blue River (tankstation, motel en enkele huizen) eten we een broodje in de camper, het weer is ineens erg aangenaam geworden. Nog 120 km en dan zijn we in Clearwater. Als we daar rond drie uur aan komen gaan we eerst alle was er door heen jagen, 4 wasmachines vol. De was kan lekker buiten drogen. Na dit karwei komt er nog een leuker karweitjes de vloer van de camper boenen, Gaston offert zich op.

We kunnen daarna buiten van de zon genieten.

De camping heet 'Dutch Lake Resort', even wat achtergrond informatie: Van origine heette dit meer "Deutsch" Lake, omdat hier twee oude vrijgezelle Duitsers aan de overkant van het meer woonden. Later werd het "Dutch Lake". Hier was een aardbeien en asperge boerderij van 1921 tot 1946. De eigenaar van deze boerderij heeft gezorgd voor de prachtige waterlelies in het meer. Na de Tweede Wereldoorlog hebben twee dames uit Vancouver het hier tot een Guest Ranch omgetoverd.

Ondanks het mooie weer ontsteekt iedereen om ons heen zijn fire pit, een metalen ton die je op ieder camping op je plek hebt staan. Op de camping of langs de kant van de weg koop je hout. Mijn bedoeling was ook om daar eens een vuurtje in te maken, maar we worden elke keer uitgerookt dus hebben wij er nu een spughekel aan. Vandaag is het nog erger dan anders, elke man staat een vuurtje te maken. Wat is dat nou, mannen en vuurtje stoken. (De hele nacht hebben we nog last gehad van de rook ondanks dat we alle ramen en luiken dicht hadden)

We hadden nog eten van eergisteren over en eten de pasta bolognese met sperziebonen en sla.

Om 20.00 uur gaan we naar het restaurant op de camping ' the painted turtle', om een drankje te doen, aan het meer. We kunnen buiten zitten en zitten hier tot 22.00 uur.

Jasper

Jeetje wat is het moeilijk wakker worden. We gaan eerst ontbijten en rijden dan weer naar de douches.

Onze eerste bezienswaardigheid is de Jasper Skytram. Voordat we hier instappen zijn we al op 1258 meter hoogte. Als we boven zijn, zijn we op 2263 meter hoogte. Je kan nog verder naar boven lopen, een wandeling van 1,4 km. Gaston gaat deze wandeling lopen, schuin omhoog. Hij komt na een uur helemaal kapot naar beneden en is 200 meter hoger gekomen, op 2463 meter. Ik heb op het platform rondgelopen en genoten van het uitzicht, daarna een chocolademelk (ze hebben hier natuurlijk ook geen cappuccino) in het restaurant gedronken.

Nadat Gaston is bijgekomen nemen we de skytram weer naar beneden en rijden naar de Maligne Canyon, dit is een 50 meter diepe kalkstenen kloof die is uitgeslepen door het smeltwater van een gletsjer die de vallei ooit bedekte. De Maligne River stroomt door de smalle doorgang, die ook een reeks ondergrondse grotten bevat. Indrukwekkend is het, awesome, zoals ze hier zeggen. Maligne is frans voor "Evil". Een Belgische missionaris Pierre-Jean de Smet gebruikte dit woord om te omschrijven hoe hij op zijn paard probeerde de rivier over te steken in 1846.

Er is hier een restaurant en we gaan hier lunchen, als we buiten komen komt de regen met bakken naar beneden. Toch rijden we nog naar het Medicine Lake, dat bekend staat om zijn fluctuerende waterpeil. In de herfst bevat het meer weing water, maar tegen de lente, wanneer de Maligne River veel water aanvoert, stijgt het waterpeil weer. De verschillen worden veroorzaakt door ondergrondse grotten en kanalen. Gelukkig hebben we een mooie foto in een boek, zodat we weten hoe het er met mooi weer uit ziet. Er is hier ook een behoorlijk bosbrand geweest, alles ziet er zwartgeblakerd uit.

Na deze regenbui hoeven ze daar niet meer bang voor te zijn. We besluiten naar Jasper te rijden daar zijn we namelijk nog helemaal niet geweest. Het weer klaart weer op en ineens is het weer droog en kunnen we even de sfeer proeven in Jasper. De camper parkeren we bij station, het is 18.00 uur en alle winkeltjes gaan sluiten, op zoek naar een supermarkt, het is een kleine en we kopen alleen de broodnodige dingen omdat we best een eind moeten lopen naar de camper.

Om 19.00 uur belanden we bij een grieks restaurant drinken we een biertje (ik laat me een radler brouwen). We bestellen enkele appetizers en genieten van de zon. Daarna nog even de tank vullen en dan richting de camping. Op de camping het water bijvullen en vuilwater lozen, helaas ging dit niet door omdat er een behoorlijk aantal herten stonden. We durfden het niet aan, ik had de bezem al in de handen om ze op afstand te houden.

Columbia Ice fields naar Jasper

Tegen acht uur worden we wakker, als we onze neuzen boven het dekbed uitsteken zal het net boven de nul graden zijn. Ik draai me nog een keer om en slaap nog een uurtje. Buiten ziet het grauw en grijs uit, gelukkig hebben we gisteren met een blauwe lucht hier kunnen genieten. Dan moet ik toch echt de kou trotseren, kachel maar aan om warm te blijven. De nutella is keihard en niet meer smeerbaar, Gaston bakt zich eieren. We hebben nog maar één keer een gekookt eitje gehad, de eieren zijn hier niet te eten.

Om 10.10 uur vertrekken we, nog even langs het Glacier Discovery Centre voor wat info richting Jasper. Na 5 minuten hebben we al ons eerste bezienswaardigheid, de Tangle Falls. We moeten de camper aan de kant van de weg zetten, omdat er geen parkeerplaats is. Gaston klimt nog een stukje omhoog. We stoppen ook nog op een plek met uitzicht op de Stutfield Glacier. Daarna rijden we een stukje door, de weg is zeer slecht. Als we geen veiligheidsriemen om zouden hebben, vlogen we met ons hoofd constant tegen het plafond. In de bermen bloeien blauwe, rode, witte en gele bloemetjes. Bloemen hebben in deze natuur een kort leven in verband met de koude temperaturen.

In de buurt van de Sunwapta Falls is een restaurantje, tijd voor een cappuccino, helaas kunnen we niet parkeren en gaan we eerst naar de watervallen. Wat een geweld van water en wat mooi. We maken een wandeling en genieten van elk uitkijkpunt op de waterval, het is een canyon die behoorlijk is uitgesleten. Daarna gaan we weer richting het restaurant en parkeren de camper waar het ons uitkomt. Het is ondertussen 13.30 uur en gaan gelijk maar lunchen. We nemen allebei een Canadian Stew, erg lekker.

Daarna stoppen we nog bij de Athabasca River, met uitzicht op de berg Christie. Nog één stop en dat is bij de beroemde Athabasca Falls, hier is ook een canyon, wat goed te verkennen is. Ook hier maken we een wandeling en bekijken hier de waterval ook vanuit verschillende uitkijkpunten, het water spat gewoon tegen je op en er komt een behoorlijke kou vanaf. 10 kilometer voor Jasper zien we auto's aan de kant van de weg staan, dat kan maar om 1 ding zijn 'een beer'. Yes, een zwarte beer, ongeveer 20 meter van ons af. Ik ga de camper uit om het beest nog wat beter te kunnen zien. De beer heeft geen idee dat hij zoveel aandacht krijgt, hij snuffelt wat rond en eet planten. Wow, wat een ervaring. Nu wel op de foto.

We gaan op zoek naar onze camping vlak voor Jasper, ook een natuur camping, we hebben hier wel stroom. Gelukkig kunnen we wel water bij vullen en water dumpen en dat doen we dan ook maar direct voordat we naar onze plek rijden. We raken ingesprek met een koppel die een enorme camper bus hebben, met daarachter nog een auto. We zijn nieuwsgierig of ze nu ook nog ergens een huis hebben. Jawel ze heben nog een huis, ze zijn 70 jaar en werken ook nog allebei en zijn 5 weken onderweg, vanuit Ontario. Deze camping ligt in een bos, waar ook veel herten verblijven. De herten krijgen nu kalfjes en zijn zeer beschermend. We krijgen instructies mee, zorg dat je op 30 meter afstand bent, zorg ervoor dat je pepperspray, een wandelstok of een paraplu bij je hebt. De herten zijn mensen gewend omdat ze hier zelf zijn opgegroeid. Ze willen hun kalfjes hier groot brengen omdat als ze nu terug het woud ingaan hun kalfjes worden gedood door coyotes, beren of wolven die hier ook wonen.

We hebben weer een geweldige plek om te staan, enorm rustig. Om ons heen horen we de mensen niet praten, zodat wij gaan fluisteren. De muggen zoemen om ons heen en we moeten ons goed inspuiten. Om 17.15 uur hebben we eindelijk weer eens tijd voor een wijntje. Het weer is aangenaam en we kunnen buiten zitten. De douches zijn hier nogal een eind vandaan en we besluiten om met de camper er naar toe te rijden, we zijn niet de enigen.

Banff - Columbia Ice fields

Vandaag en morgen gaan we de mooiste route van Canada rijden, de Icefields Parkway. Dit is een 230 km lange weg, die zich slingerend een weg baant langs scherpe bergkammen van de Rocky Mountains. De weg werd bij wijze van werkgelegenheidsproject aangelegd tijdens de Grote Depressie in de jaren dertig en had een puur recreatief doel. In 1960 kreeg de weg zijn huidige lengte.

09.15 uur vertrekken we, eerst naar Lake Louise waar we nog even de tank willen volgooien. Bij de Crowfoot Galcier maken we onze eerste stop, dit is een indrukwekkende strook ijs in de vorm van een kraaienpoot. Hier vlakbij is ook Bow Lake, we kunnen de camper alleen langs een weg parkeren. De man die zijn auto achter ons heeft staan zegt dat we niet goed staan en dat we de camper dichter aan de kant moeten zetten, zo gezegd zo gedaan. Hij wijst ons op de waterval en vertelt en dat het een leuke wandeling van enkele uren is om er te komen. Niet aan ons besteed.

We lopen naar het meer en zien dat er een leuk restaurantje zit, de Num-Ti-Jah Lodge, hebben natuurlijk geen cappuccino, dus gaan we verder.

We komen bij het Peyto Lake aan, de wandeling er naar toe is een marteling. Er ligt hier nog best veel sneeuw. Het gaat helemaal schuin om hoog en dat 20 minuten lang, ik ben kapot als ik boven kom. Het meer en de omgeving maken alles goed. Door de mineralen die meekomen uit de bergen is het water zo blauw en als de zon schijnt lijkt het water nog blauwer. Wow wat mooi. Als we naar beneden lopen, schijnt de zon ineens volop en Gaston besluit nog een keer naar boven te gaan. Ik loop verder en als ik bij de camper kom dek ik de tafel en eten we brood met knakworstjes en aardappelsalade.

We laten Banff NP achter ons en rijden Jasper NP binnen. De Mistaya Canyon laat ik even aan mij voorbij gaan, Gaston loopt even alleen die kant op. We rijden op een gegeven moment door een kloof en als we boven zijn zien we de kloof/ Sunset Pass en ook nog een waterval. We rijden langs besneeuwde bergtoppen, die er gestreept uit zien.

Ondertussen is het bijna 17.00 uur en hebben we 8 uur over 123 km gedaan. We komen aan bij onze laatste stop de Athabasca Glacier. Bij het Glacier Discovery Centre kopen we tickets voor Glacier Adventure/ Ice Explorer en de Glacier Skywalk. We kunnen nog mee met de 17.00 uur tour. Wat een ervaring, we worden met een bus naar de rand van de gletsjer gebracht en stappen dan over in een enorme truck die ons naar de gletsjer brengt. De rit er naar toe is al een hele ervaring, op de gletsjer stappen we uit en krijgen een half uur de tijd om een stukje over de gletsjer te lopen. Ondanks de zon is het berekoud, de wind waait behoorlijk hard.

Na een half uur worden we weer naar boven gebracht en stappen we in een bus die ons naar de Glacier Skywalk brengt. We hebben hier tot 19.15 uur de tijd om van het uitzicht te genieten. Als we terug zijn bij het Discovery Centre gaan we even kijken of de camping in de buurt nog een plekje over heeft, anders moeten we op een parkeerplaats overnachten. Deze camping heeft geen voorzieningen, zoals water en stroom aansluitingen, geen douches, maar wel toiletten. Er is ook geen receptie, je doet geld in een envelopje en schrijft daar je gegevens op en gooit het dan in een metalen bus. We maken een pasta carbonara met doperwten en om half negen zitten we aan tafel, met rode wangen van de zon en de wind. Wat een geweldige dag.

Banff

Om 07.00 uur ziet het er stralend blauw uit maar we zien alweer donkere wolken boven de bergen uitkomen. We staan midden tussen de Rocky Mountains, wat een geweldige plek. De bedoeling Is dat we eerst naar het visitor centre gaan, om wat informatie. Het blijkt dat we de camper helemaal op een verkeerde plek hebben geplaatst. Dus snel weg hier. We mogen bij het station 12 uur parkeren.

Vanuit hier lopen we naar het Avenue Hotel, waar we de gratis bus naar de Banff Gondola nemen. De Gondola Is best prijzig, maar goed we zijn hier maar één keer (€45,00 pp). Ze hebben een tijdschema voor de ritten, wij mogen om 11.40 uur om hoog. De berg waar wij op staan is de Sulphur Mountain, aan de voet van deze berg werd de eerste bron ondekt door spoorwegarbeiders. De Sulphur Mountain, 2281 meter boven de zeespiegel, biedt deze spectaculaire uitzicht over het omliggende gebied. Gaston gaat nog een stukje lopend verder naar een hoger gelegen uitkijkpunt.

Na anderhalf uur nemen we de gondola weer naar beneden. De bus brengt ons weer naar Banff. Het stadje Banff ontstond rond de warme bronnen die hier rond 1880 werden ontdekt. Banff is het enige stadje van Canada dat zeer hoog ligt namelijk op 1383 meter. We slenteren wat door dit zeer gezellige stadje en lunchen bij Kitchen Block, we kunnen buiten op het terras zitten. Starbucks zit hier naast en heeft wifi, waar wij ook gebruik van kunnen maken. Gelijk weer een verslagje de deur uit gedaan. Wifi is hier een crime, je denkt bij zo'n goed ontwikkeld land dat ze de wifi ook voor elkaar hebben, helaas is dat niet het geval.

We gaan nog even bij het visitor centre langs voor de route die wij morgen gaan rijden, vragen waar er onderweg outlooks zijn. Ook vraag ik of we hier nogergens een beer kunnen spotten. Ze raadt ons aan om naar de Norquay Mountain te gaan, wij die kant op. Op deze berg is het ski area, er ligt nog sneeuw, we zien geen beren. Als we weer willen vertrekken, komt een man naar ons toe en vraagt of we de grizzlybeer ook hebben gezien? Grizzlybeer? Waar? Op de skipiste zien we een grizzlybeer met jong lopen. Ze zijn wel een eind weg maar met de verrekijker zien we ze héél dicht bij. Helaas geen foto's kunnen maken.

Voldaan rijden we de berg weer af en rijden naar de camping, daar gaan we nog naar een uitkijkpunt. Het is ondertussen 19.30 uur en we maken een soep met balletjes (gisteren nog gedraaid), broodje erbij. We zijn behoorlijk moe en liggen er vanavond vast weer vroeg in.

Revelstoke - Banff

Buiten ziet het er mysterieus uit, de bewolking hangt erg laag. Je hebt geen idee dat je omgeven bent door bergen. We hadden natuurlijk liever de zon gezien. Om 08.15 uur rijden we de camping af. De route gaat ook vandaag dwars door de bergen, vlakte heb je hier niet. Binnen de kortste keren komt de regen met bakken uit de lucht. We komen al snel in het Glacier NP aan, het regent nog steeds, rechts van ons zie je watervallen, rotsen en heel veel dennenbomen, een aftakking van de Columbia river stroomt ook door deze route. Het bewegende ijs heeft de vorm aan de bergen gegeven. De lager gelegen bergen werden helemaal onder het ijs begraven, daardoor zijn zij rond en de hogere bergen puntig omdat die niet onder het ijs waren begraven. Na een uur, rijden we een nieuwe tijdzone binnen, het is nu een uur later. Af en toe zien we stukken blauwe lucht en is de regen ook gestopt. In Golden maken we een stop, de tank volgooien, we moeten eerst binnen betalen voordat we mogen tanken. Het zelfde bedrag maar als de vorige keer. 106 liter deze keer. Bij Tim Hortens drinken we een cappuccino, niet de lekkerste. We steken lopend de snelweg over en gaan bij de Subway een sub tonijn eten. We kunnen buiten zitten, want de zon schijnt gelukkig weer. Nadat we Golden verlaten, rijden we het Yaho NP binnen. Prachtige vergezichten, bergen en een blauwe lucht. Helaas zijn er bijna geen plekken om even te kunnen stoppen en foto's te kunnen maken, dus dan maar vanuit de camper. Er wordt ook hier druk aan de weg gewerkt, zelfs worden rotswanden afgekapt, met de hand en machinaal. Op een bepaald moment komen we bij de Spiral Tunnels, hier hebben ze een spoorlijn dwars door de kathedraal berg uitgekapt. De luchten zijn hier prachtig, enorme witte wolken tegen een helder blauwe hemel. Onze volgende stop is Lake Louise, het Is enorm druk. Lake Louise ligt midden in Banff NP. Het meer Is één van de mooiste van de Canadezen Rockies. Het helderblauwe gletsjer water, de bergen op de achtergrond en het sprookjesachtige Fairmont Chateau maken deze plek uniek. Ik nestel mij op een bankje en geniet van de omgeving, ondanks de drukte. Gaston gaat een wandeling maken langs het meer. Achter mij staat het beroemde Fairmont Chateau. Dit Is genieten. Om 16.30 uur zijn we op de camping, met uitzicht op de Rockies. Wijntje en een hapje erbij, zo sluiten wij de middag af. Om ons heen dartelen grondeekhoorns. We eten vanavond hotdogs. Er Is een kleine consternatie, onze buren die rond 19.30 uur aankomen vertellen ons dat wij op hun plek staan. Wij hebben alles aangesloten en zitten net te eten. Gelukkig hebben we een plattegrond en Gaston laat ze zien, dat wij op de juiste plek staan. Ondertussen hotdog koud. Tijdens het eten hebben we uitzicht op de Rockies.

Revelstoke

Om 07.00 uur probeert de zon boven de bergen door de bewolking heen te komen. Het blijft bij proberen, er is zware bewolking. Vandaag was de bedoeling om een helikopter vlucht naar een gletsjer te maken maar, door de zware bewolking gaat dat niet door.

We rijden naar het plaatselijke visitor centre, voor wat aanvullende info. De bedoeling is om Revelstoke NP te gaan bezoeken. Er loopt een belangrijke weg doorheen, de 26 km lange Meadows in the Sky Parkway naar Balsam Lake, vlakbij de top van de 1920 meter hoge Mount Revelstoke. Door dat er afgelopen winter ontzettend veel sneeuw is gevallen, kunnen we tot halverwege komen. We kunnen wel op verschillende plekken even stoppen om foto's te maken. Het is zo jammer dat het zo bewolkt is. De eerste stop is Monashee Point, waar we Revelstoke en de Columbia Valley met de Monashee Mountains op de achtergrond zien. Ergens tussen de bomen ontdekken we een idyllisch plekje, met waterstroompje, een bankje en omgevallen bomen. Niets is minder waar, de vele omgevallen bomen komen door stormen en een enorme pak sneeuw, maar doordat de zon tot aan de grond schijnt, groeien er ook weer nieuwe bomen. Door al deze verscheidenheid van bomen heeft dit regenwoud een eigen karakter.

Hier leefden ook de oorspronkelijke bevolking, de Ktunaxa, de Syilx en de Secwepeme First Nations. Als we helemaal naar de top hadden kunnen rijden, hadden we nog huisjes van de oorspronkelijke bewoners kunnen bewonderen en kon je nog wat leren over hun levensstijl. Tot nu toe hebben we nog geen afstammelingen van de oorspronkelijke bewoners ontmoet. Je hebt hier ook zicht op het Internment Camp, dit is de locatie van een interneringskamp uit de Eerste Wereldoorlog, waar 'vijandige vreemdelingen' vastgehouden werden. De volgende twee stops hebben eigenlijk het zelfde uitzicht, alleen sta je hoger.

Als we niet verder kunnen gaat Gaston een trail volgen. Hopelijk ziet hij onderweg nog een beer (op afstand). Na een dik uur komt Gaston terug, geen beer gezien.

We rijden naar de dam die in 2011 is aangelegd, er is een visitor centre waar we een kijkje nemen. De dam is één van de grootste energieopwekkers in BC en voorziet bijna 750.000 huishoudens van stroom. We bekijken een flim, waar ze precies uitleggen hoe deze operatie is verlopen, erg interessant. We bekijken de foto's en nemen dan de lift naar het hoogste punt van de dam, 175 meter hoog. Vanuit hier hebben we een prachtig uitzicht.

Ondertussen vliegen de uren voorbij en rijden we terug naar Revelstoke waar we bij een authentiek restaurantje iets eten, we lopen nog even door dit plaatsje. Wat leuk is het hier. Gaan nog een drankje bij de slijterij kopen en lopen dan naar de camper om naar een waterval te rijden, daar komen we nooit aan omdat we via een gravelweg moeten en dat liever niet willen.

We rijden nog even naar de skiliften, die gaan niet helemaal naar boven in verband met de vele sneeuw die daar nog ligt. We besluiten niet naar boven te gaan. In een restaurant willen we een cappuccino gaan drinken, maar die schenken ze nog niet, omdat de koffiemachine nog niet aangesloten is. Dan maar naar de camping en maken zelf een cappuccino, we kunnen buiten zitten. Helaas gaat het regenen en moeten we naar binnen. 's Avonds maken we pasta met verse zalm, zeer lekker.

Na het eten sluit Gaston de riolering aan om alle vuile tanken leeg te laten lopen. Het regent nog steeds een beetje, daar staat deze omgeving ook om bekend, veel regen en nog meer sneeuw. Ze hebben hier 6 maanden winter, pas in mei is de meeste sneeuw weg. Omdat er nog steeds sneeuw ligt, kan je je nog alpine skiën.

Peachland - Revelstoke

Om 06.30 uur staat de zon al hoog aan de hemel en voelt al lekker warm aan. We gaan douchen en rustig ontbijten, bekijken de route en vertrekken om 8.45 uur. De bezinetank is nog een kwart vol maar we besluiten om 'm toch vol te gooien. Er gaat 105 liter in, gelukkig is de benzine prijs hier betaalbaar. Het is behoorlijk druk op de weg en moeten goed opletten. We rijden door de stad Kelowna, waar het ook erg druk is. De omgeving is anders dan gisteren. Na anderhalf uur nemen we een kleine break, bij het Kalamalka meer stoppen we even. Vanaf boven zag het erg mooi uit, maar als we beneden zijn kunnen we door de bebossing niets van het meer zien. We gaan verder richting Mount Revelstoke Park, dit is een gebied met contrasten. We zien al snel besneeuwde bergtoppen maar ook weilanden met koeien, valleien met gekleurde bloemen. De route is adembenemend. Om 14.30 uur komen we aan in Revelstoke, eerst doen we nog een poging qua boodschappen. Hopelijk hebben ze hier de ingrediënten die ik nog mis. Gelukkig, hier hebben ze alles wat ik nog miste. Om 14.30 uur nestelen we ons op de camping. Eerst nog lunchen en dan lopen we naar het Williams Lake, wat hier aan de camping ligt. Er is een paar dagen geleden is er een beer op deze camping gesignaleerd, we zijn benieuwd of we hem hier nog gaan spotten. Aan het meer is een groepje jongeren tenten aan het opzetten, de leider komt naar ons toe en maakt een praatje met ons. Zijn schoonouders zijn Nederlanders, hij verteld dat hij meester is en dat hij met zijn klas (15 kinderen, van 10 tot 12 jaar) op kamp is. Ze moeten zich zelf helemaal redden, hebben ze iets niet bij zich dan kunnen ze het met de anderen ruilen voor het gene dat ze nodig hebben. We zijn gaan liggen op een heuveltje en genieten van de warmte. We koken samen, het wordt vandaag een saus van kip met champignons, rijst en sla erbij. Was erg lekker. Om 21.00 uur kan ik mijn ogen niet open houden en val als een blok in slaap. Het blijkt een beetje te regenen en Gaston haalt snel alle spullen naar binnen.