We verlaten vanochtend al snel Alberta en rijden British Columbia weer binnen, de klok kan weer een uur terug. We rijden Robson Provincial Park binnen. Het is jammer dat het zo bewolkt is en dat we niet veel van de bergen kunnen zien. De weg is praktisch verlaten en er zijn nergens dorpjes of stadjes, zelfs geen wegrestaurants. Ik ben weer te snel met mijn mening, we komen een wegrestaurant tegen vlak voor Mount Robson, de één van de hoogste bergen van Canada, 3954 meter hoog. De top van de berg gaat schuil achter de bergen, jammer. We gaan hier een cappuccino (die hebben ze hier) drinken, we nemen er iets lekkers bij omdat we dat verdiend hebben na vanochtend. Namelijk vanmorgen ging de wekker, ik balen dat Gaston de wekker had gezet, had ik zelf de wekker gezet. Dus ik er uit en koud dat het was, de kachel aan gedaan, tafel gedekt en Gaston uit bed getrommeld, ondertussen was het behagelijk binnen. Na het ontbijt gaan we de watertank vullen en het vuilwater lozen, er gaat iets totaal fout, want toen we weg reden liep het toilet over. De hele camper onder het water, lekker op de vroege morgen in de vrieskou. Alle handdoeken op de vloer, daarna moesten we nog gaan douchen. Dus na deze ellende hadden we wel iets lekkers verdiend.

We rijden langs het dorpje Valemount, er is een tankstation, een motel en een paar huizen. Deze weg is niet zo interessant van wat we gewend zijn, de bergen zien er uit als iets hogere heuvels dan in Zuid-Limburg. Één van de bergen is de Abreda Mountain. We zien ineens een bordje langs de weg met " garage sale", geen huis of garage in de weide omgeving te bekennen.

De wind komt opzetten en Gaston moet het stuur met kracht vasthouden en dan ook nog regen. We zien rechts van ons een prachtige waterval. Eindelijk een blauwe lucht, we weten van dit land dat het weer in enkele minuten kan veranderen. Links van ons stroomt de Thomson River. Er wordt ook hier aan bruggen en wegen gewerkt, het zijn nogal eindeloze wegen, elke keer kleine stukken. Waarschijnlijk betalen ze hier geen wegenbelasting, want overal staan borden aan de kant van de weg met de tekst "adopt a highway".

In Blue River (tankstation, motel en enkele huizen) eten we een broodje in de camper, het weer is ineens erg aangenaam geworden. Nog 120 km en dan zijn we in Clearwater. Als we daar rond drie uur aan komen gaan we eerst alle was er door heen jagen, 4 wasmachines vol. De was kan lekker buiten drogen. Na dit karwei komt er nog een leuker karweitjes de vloer van de camper boenen, Gaston offert zich op.

We kunnen daarna buiten van de zon genieten.

De camping heet 'Dutch Lake Resort', even wat achtergrond informatie: Van origine heette dit meer "Deutsch" Lake, omdat hier twee oude vrijgezelle Duitsers aan de overkant van het meer woonden. Later werd het "Dutch Lake". Hier was een aardbeien en asperge boerderij van 1921 tot 1946. De eigenaar van deze boerderij heeft gezorgd voor de prachtige waterlelies in het meer. Na de Tweede Wereldoorlog hebben twee dames uit Vancouver het hier tot een Guest Ranch omgetoverd.

Ondanks het mooie weer ontsteekt iedereen om ons heen zijn fire pit, een metalen ton die je op ieder camping op je plek hebt staan. Op de camping of langs de kant van de weg koop je hout. Mijn bedoeling was ook om daar eens een vuurtje in te maken, maar we worden elke keer uitgerookt dus hebben wij er nu een spughekel aan. Vandaag is het nog erger dan anders, elke man staat een vuurtje te maken. Wat is dat nou, mannen en vuurtje stoken. (De hele nacht hebben we nog last gehad van de rook ondanks dat we alle ramen en luiken dicht hadden)

We hadden nog eten van eergisteren over en eten de pasta bolognese met sperziebonen en sla.

Om 20.00 uur gaan we naar het restaurant op de camping ' the painted turtle', om een drankje te doen, aan het meer. We kunnen buiten zitten en zitten hier tot 22.00 uur.