Om 08.00 uur zitten we aan het ontbijt, we hebben niet echt trek. Ik heb nog even contact met Sindy die om 10.30 vertrekt naar Denver. Wij ontmoeten elkaar over twee weken in Canada, heel bijzonder. Om 9.30 zijn we op Schiphol, het inchecken gaat snel. Daarna naar de security en de douane, hier doen we een uur over. Gaan wat hangen op een bank en lopen dan rustig naar de gate, half uur vertraging. We zitten op rij 7, goede plek in dit toch tamelijk kleine vliegtuig van Air Transat. Na anderhalf uur krijgen we een drankje en na drie en half uur een maaltijd en na ons kleine ontbijtje hebben we ook wel trek. Na het eten vallen we als een blok in slaap. Af en toe worden we wakker omdat de mensen om ons heen nogal luid praten na alle wijn die ze hebben genuttigd. Ik kijk wat series en we vullen wat sudoka's in. Om 14.00 uur plaatselijke tijd landden we. De security en paspoort controle gaan zeer vlot. Het is zelfbediening. Ik ben hier voor de tweede keer, dat is alweer 38 jaar geleden, heel bijzonder om hier weer te zijn.Nu nog onze tassen ophalen en dan kunnen we aan onze Canada avontuur beginnen. Maria, Michael en Paige staan ons op te wachten. Maria is mijn nicht, Michael haar zoon en Paige de dochter van Michael.We worden naar ons hotel Down Town gebracht. We checken in en brengen onze tassen naar onze kamer, een echt stadshotel. Daarna gaan we met z' n vijven naar een pub ' Timber' waar we wat eten en drinken. Een echte Canadese snack is Poutine, friet, overgoten met een bruine saus, daarover gemolten kaas en daarover gebakken spekjes. We gaan het uitproberen, maar laten de spekjes achterwege. Erg lekker. Het is alsof we elkaar gisteren nog hebben gesproken. Nadat zij zijn vertrokken, lopen we naar het strand, waar we op een bankje relaxen. Het hier een mengelmoes van mensen, zwart is hier blijkbaar de modekleur. Het is ondertussen 18.45 uur en het wordt steeds drukker. Wat een types zie je hier lopen, de vuilnisbakken worden doorzocht naar nog wat eetbaars, jong en oud, triest.En wij genieten van de zon die nog behoorlijk fel schijnt en overleggen waar we straks willen eten. Onderweg hier naar toe kwamen we ontzettend veel restaurantjes tegen, dat het straks moeilijk wordt om een keuze te maken. Wanneer we teruglopen richting het hotel, staan voor de meeste restaurants rijen wachtende mensen. Gaston wil graag Turks eten, heb ik totaal geen trek in. We belanden bij een Griek en kunnen nog buiten op het terras eten, delen een Griekse pizza, de bodem is van brooddeeg. Smaakt erg lekker. Om 22.00 uur liggen we dan eindelijk in ons bedje, Gaston valt direct in slaap. Ik heb een slaappil genomen, maar slapen ho maar. Om 02.30 uur neem ik nog een slaappil en slaap dan toch nog drie uur.